Vanuit andere realiteiten

Soms maakt je kind een tekening die je even stil doet vallen. Figuren met grote ogen, vreemde werelden, symbolen die je niet kunt plaatsen.
En je voelt het: dit is niet zomaar iets uit een fantasieboekje.

Nieuwetijdskinderen zijn anders afgestemd dan wij destijds geboren zijn. Sinds 2012 worden er steeds meer kinderen geboren met andere 'ingrediënten', noem ik het altijd maar. Ze zijn verfijnder verbonden met de bron, met hun gevoel, en hun blik op de wereld is vaak pijnlijk zuiver.

De spiegel die zij zijn

Deze kinderen spiegelen ons iets wat we zijn vergeten. Ze laten via hun gedrag, en ja, ook via hun tekeningen, zien waar onze wereld uit balans is. Denk aan het schoolsysteem: log, ver van de natuur, weinig ruimte voor eigenheid. Het past hen niet meer.
Ze voelen zich vaak niet gezien of gehoord in wat ze echt waarnemen.

Wat kun je als ouder doen?

Dat vraagt wat van ons als ouders.
Niet om perfect te zijn, maar wel om aanwezig te zijn.
Te luisteren, niet alles weg te redeneren met "dat verbeeld je je maar", maar de uitnodiging aan te nemen: Wie ben jij echt? En hoe kan ik je ondersteunen?

Ook al betekent dat soms dat een sport maar drie weken leuk is. Of dat je kind liever tekent dan leest. Of dat ze tools nodig hebben die jij vroeger niet had.
Wees nieuwsgierig, niet bezorgd.

Uit eigen ervaring…

Tien jaar geleden liep ik zelf vast.
Ik voelde me een zoekende moeder in een oerwoud vol advies dat niet aansloot bij mijn gevoelige kinderen. Geen herkenning bij instanties, geen richting in het aanbod.
Het was een eenzame zoektocht, maar ook een krachtige transformatie.

Inmiddels kijk ik met zachtheid naar ons pad. Niet omdat alles vanzelf ging, maar omdat ik ben blijven luisteren. Naar hen, naar mezelf.

Tot slot

Deze kinderen zijn niet zomaar 'anders'. Ze zijn gekomen om iets te brengen.
Geef ze ruimte. Zie ze. Hoor ze. En waar je kunt: handel.

Voel je je zoekend of alleen in dit proces? Je bent niet de enige.
Je hoeft het ook niet alleen te doen.

🤍